به نقل از «عصر ایران»

بیماری دیسکینزی چیست؟ حرکات غیر ارادی بدن

تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۳۲۰۲

درباره بیماری دیسکینزی چه می­دانید؟ این بیماری انواع مختلفی دارد و معمولا در اثر مصرف دارو­های ضد روان­پریشی ایجاد می­شود.

افرادی که به اختلالات روانی مانند اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی مبتلا هستند نیاز است که جریان دوپامین مغزشان برای مدتی قطع شود. به همین منظور دکتر برای آن‌ها دارو­های خاصی تجویز خواهد کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این دارو­ها کمک می­کند که آن‌ها کمتر دچار توهمات بشوند.

اما مصرف چنین دارو­هایی مشکلات دیگری ازجمله دیسکینزی را به وجود خواهد آورد. در این مقاله همراه ما باشید تا بیشتر درباره این عارضه صحبت کنیم.

دیسکینزی چیست؟

داروهای نورولپتیک یک اثر جانبی ایجاد می­کنند که این اثر به­عنوان یک بیماری شناخته می­شود. به این بیماری دیسکینزی تاخیری (TD) یا دیررس گفته می­شود.

تیک­های عصبی و حرکات غیرقابل کنترل اعضای بدن از مشکلات این بیماری هستند. داروهای نورولپتیک معمولا دارو­هایی­اند که خاصیت ضد روان­پریشی دارند. به همین دلیل معمولا می­بینیم که آن‌ها برای بیماران دارای اختلال عصبی و روانپزشکی تجویز می­شوند.

البته این دارو­ها گاهی ممکن است برای درمان بیماری­های گوارشی نیز تجویز شود. عملکرد این نوع دارو­ها به‌کلی است که گیرنده­های دوپامین در مغز را مسدود خواهد کرد.

دوپامین وظایف زیادی در بدن ما دارد که یکی از این وظایف کنترل حرکت ماست. از وظایف آن باید به کنترل احساسات و لذت بردن ما اشاره کرد. زمانی که از یک فعالیت خوشایند لذت می­بریم در مغز ما دوپامین ترشح می­شود.

آیا کمبود دوپامین در مغز برای ما مضر است؟

اگر مقدار دوپامین در مغز ما کاهش پیدا کند با اختلال حرکتی مواجه خواهیم شد. بر اساس مطالعات بین 20 درصد تا نیمی از افرادی که دارو­های نورولپتیک را مصرف می­کنند دچار اختلال حرکتی یا دیسکینزی خواهند شد.

این آمار به معنای آن است که میزان ابتلا به این بیماری در بین مصرف­کنندگان چنین دارویی بالاست و باید آن را به­عنوان یکی از عوارض جدی مصرف در نظر گرفت. مصرف چنین دارو­هایی برای طی شدن پروسه درمان لازم است.

حتی اگر بیمار دچار اختلال حرکتی شود نباید روند درمان و مصرف دارو را متوقف کرد چراکه پس از پایان پروسه درمان او به شرایط گذشته بازخواهد گشت. در شرایط خاص ممکن است پزشک خود تشخیص بدهد که باید مصرف دارو را قطع کند.

برخی ممکن است این اختلال را تنها یک‌بار پس از مصرف دارو تجربه کنند و برخی دیگر نیز ممکن است هر بار دچار آن بشوند. این مورد هم دیده شده که اوایل مصرف دارو بیمار واکنشی نشان نداده و رفته­رفته دچار اختلال حرکتی شده است.

علائم دیسکینزی چیست؟

در موارد خفیف این بیماری ما شاهد تیک­های حرکتی در فک، زبان، صورت و لب هستیم. پلک زدن مکرر، بیرون آوردن زبان و به­هم زدن لب­ها یک نشانه دیگر از این بیماری است.

افرادی که به این بیماری مبتلا هستند حرکات غیرقابل‌پیش‌بینی و کنترل نشده­ای در انگشتان دست­ و پا، پاها و بازو­ها تجربه می­کنند.

این علائم با هر شدت و شکلی که بروز کنند آزاردهنده هستند و باید به­سرعت مورد درمان قرار بگیرند. آن‌ها می­توانند فرد بیمار را از روال عادی زندگی بیرون بیاورند.

چرا به بیماری دیسکینزی دیررس دچار می­شویم؟

همان‌طور که اشاره شد اغلب دارو­های ضد روان­پریشی یا آنتی‌سایکوتیک سبب چنین اختلالی می­شوند. این دارو­ها برای درمان افرادی که به بیماری­های اختلال دوقطبی یا اسکیزوفرنی مبتلا هستند تجویز می­شوند.

دارو­های نسل اولی نیز به دلیل فرمول­های قدیمی­تر بیشتر این اختلال را در بیماران ایجاد می­کنند. دارو­های نسل جدید این مشکل را کمتر به وجود می­آورند اما بازهم احتمال بروز دارند.

اما چه دارو­هایی منجر به این اختلال می­شوند؟ بر اساس تحقیقات متخصص روانشناس تجویزغلط  بیماری دیسکینزی را پدید می­­آورد؛ زمانی که از دارو­های زیر استفاده کند:

کلرپرومازین (تورازین) که برای درمان اسکیزوفرنی است. فلوفنازین (پرولیکسین یا پرمیتیل): این دارو نیز برای درمان روان­پریشی است و مشکلاتی از قبیل توهم و رفتار­های روان­پریشانه را درمان می­کند. هالوپریدول (هالدول): علاوه بر اختلالات مربوط به روان­پریشی این دارو سندرم تورت و اختلالات رفتاری را نیز درمان خواهد کرد. متکللوپرامید: برای درمان مشکلات GI، مثل زخم­هایی که به مری مربوط هستند یا سوزش­های سر دل مورد استفاده است. پرفنازین: می­تواند علائم اسکیزوفرنی را کاهش دهد. بزرگسالانی که دچار استفراغ شدید و تهوع هستند هم ممکن است چنین دارویی مصرف کنند. پروکلروپرازین: کارکرد این دارو نیز مشابه داروی بالایی است. تیوریدازین: برای درمان اسکیزوفرنی است. تری فلوپرازین: این دارو نیز برای درمان اسکیزوفرنی است. داروهای ضد افسردگی: این داروها شامل تازودون، فنلزین، آمیتریپتیلین، سرترالین و فلوکستین هستند. داروهای ضد تشنج: این داروها شامل فنی‌توئین و فنوباربیتال هستند.

تمامی افرادی که این دارو­ها را مصرف می­کنند دچار بیماری اختلال حرکتی نمی­شوند. تنها بخشی از آن‌ها ممکن است به این بیماری دچار شوند.

برخی از افراد ممکن است پس از اتمام پروسه درمان و عدم مصرف دارو نیز چنین اختلالی را داشته باشند. به­طور حتم مشخص نیست که چرا برای افرادی پس از قطع دارو این مشکل برطرف می­شود و برای افراد دیگر خیر.

در صورتی که علائم این بیماری را تجربه کردید با پزشک معالج خود صحبت کنید تا از دوز داروی شما کم کند یا داروی دیگری را جایگزین دارو فعلی نماید.

علائم دیسکینزی دیررس واضح هستند و شما می­توانید به­راحتی متوجه بروز آن‌ها شوید. به همین دلیل آن‌ها را حتی در کوچک­ترین نمود خود جدی بگیرید و مسئله را با دکتر معالج در میان بگذارید.

برای بیماری دیسکینزی چه کاری باید انجام داد؟

این کار باید توسط پزشک متخصص و روان­پزشک انجام شود. هدف اولیه درمانی برای این بیماری این است که جلوی این اختلال به­طور کامل گرفته شود.

اما چرا می­گوییم هدف اولیه؟ به دلیل اینکه گاهی شرایط طوری پیش می­رود که پزشکان قادر نیستند صد درصد این عارضه را از بین ببرند.

گاهی تنها بخشی از آن درمان خواهد شد. برای شروع معمولا آن‌ها دوز مصرفی دارو­ها را کاهش می­دهند چراکه این بیماری تنها یک دلیل بروز دارد و آن هم مصرف داروست.

برای درمان خود این عارضه نیز دارو­هایی وجود دارند. پزشکان از دارو­های متعادل­کننده دوپامین مغز بهره می­برند تا اثر دارو­های پیشین را کم کنند. به­طور کلی درمان در این بیماران به 5 عامل:

شدت بیماری سن دارو­های مصرفی اختلالات عصبی زمان مصرف دارو­ها

وابسته است.

اختلال حرکتی انواع مختلفی دارد؟

از انواع این بیماری باید به دیسکینزی قلبی، کیسه صفرا، کتف، بطنی و ... اشاره کرد. معمولا دیسکینزی نتیجه یک بیماری دیگر است. افراد مبتلا به پارکینسون هم ممکن است دچار دیسکینزی شوند.

افرادی که به دیگر اختلالات حرکتی مبتلا هستند هم ممکن است علائم دیسکینزی را داشته باشند. دیستونی، فلج مغزی، سندرم تورت و هانتینگتون ازجمله بیماری­ها و مواردی هستند که باعث اختلال در حرکت ما خواهند شد.

بیماری دیسکینزی ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. اصلی­ترین دلیل آن مصرف دارو­های ضد روان­پریشی است. این دارو­ها جریان دوپامین مغز را به­طور کلی مسدود می­کنند.

دوپامین یکی از مهم­ترین عناصر برای حرکت ما انسان­ها است. بدیهی است که با مسدود­سازی آن ما دچار اختلال حرکتی شویم. پزشکان معمولا با کم کردن دوز دارو یا قطع آن سعی در درمان این عارضه دارند.

گاهی موفق می­شوند آن را به­طور کامل از بین ببرند و گاهی هم تنها بخشی از آن درمان خواهد شد که در این صورت بیمار نیاز به مشاوره­ خواهد داشت. ممنونیم که تا انتهای مقاله با ما همراه بودید.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: بیماری دچار اختلال حرکتی ضد روان پریشی مبتلا هستند دارو ها برای درمان مصرف دارو چنین دارو دارو هایی دارو نیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۳۲۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مواظب مصرف داروهای خواب آور باشید

به گزارش صدای ایران از ایرنا،دکتر حبیب‌الله خزایی روز شنبه با بیان اینکه عموم مردم بعد از چند شب بی‌خوابی سراغ مصرف دارو‌های خواب آور می‌روند به ایرنا توضیح داد که مصرف خودسرانه دارو‌های خواب آور می‌تواند عواقب، پیامد‌ها و عوارضی را برای شخص مصرف کننده در پی داشته باشد.

این فوق تخصص طب خواب با اشاره به اینکه بی‌خوابی باید حداقل سه ماه و هفته‌ای سه شب ادامه داشته باشد افزود: اگر شخصی در این مدت بی خوابی را تجربه کرد، نیاز به پیگیری و دریافت خدمات تخصصی و در صورت نیاز و تشخیص پزشک، نیاز به مصرف دارو خواهد داشت.

دکتر خزایی با تاکید بر اینکه بی خوابی‌های زودگذر عموما بدون نیاز به مصرف دارو خود به خود از بین می‌روند گفت: کسانی که تجربه کوتاه مدتی از بی خوابی دارند نباید خودسرانه به مصرف دارو روی بیاورند چراکه این دارو‌های غیرنسخه ای، خطر وابستگی شدید را در فرد ایجاد می‌کند.

وی ضمن هشدار نسبت به مصرف دارو‌های خواب آور گفت: اغلب بی خوابی‌های اتفاق افتاده برای افراد نیاز به مصرف هیچ دارویی ندارند و بعد از مدتی این مشکل حل خواهد شد.

 یکی از مهمترین مباحث مطرح شده در حوزه سلامت جسم و روان انسان ها، خواب نرمال و طبیعی است چراکه بروز اختلال در روند آن، می‌تواند سلامت انسان‌ها را مورد تهدید قرار دهد و براساس آخرین اطلاعات از انجمن علمی روان پزشکان ایران، یک سوم مردم ایران از بی خوابی به عنوان شایع‌ترین اختلال خواب رنج می‌برند.

در سال ۲۰۱۰ یک مطالعه توسط محققان دانشگاه 'وارویک' نشان داد: افرادی که هر شب کمتر از ۶ ساعت می‌خوابند در قیاس با افرادی که در شب ۶ تا ۸ ساعت توصیه شده می‌خوابند، ۱۲ درصد بیشتر احتمال دارد که دچار مرگ زودهنگام (پیش از ۶۵ سال) شوند.

از سوی دیگر مطالعات نشان داده اند که خوابیدن بازیابی قطعاتی از اطلاعات را که ممکن است در گوشه‌ای از مغز ما فراموش شده باشند، آسانتر می‌کند و همچنین مطالعه دیگری از محققان دانشگاه اکستر نشان داد که در دو موقعیت که افراد اطلاعات را در طول دوره ۱۲ ساعته بیداری فراموش می‌کنند، احتمال بیاد آوردن این اطلاعات بعد از یک شب خوابیدن، حدود ۲ برابر می‌شود.